تأثیر مصرف حاد کافئین بر پاسخ اکسایشی بازیکنان مرد والیبال متعاقب یک جلسه فعالیت مقاومتی وامانده ساز

پژوهش حاضر به منظور تعیین تأثیر مصرف حاد کافئین بر شاخص های فشار اکسایشی بازیکن مرد والیبال پس از یک جلسه فعالیت مقاومتی وامانده ساز انجام شد. 20 بازیکن مرد والیبال (سن 10/1±20/21 سال، درصد چربی 78/2±75/10 و شاخص توده ی بدنی 99/0±95/22 کیلوگرم بر مجذور متر) در یک طرح نیمه تجربی و دوسوکور در دو گروه همگن شده ی (گروه مکمل کپسول کافئین و دارونما 6 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن) قرار گرفتند. همۀ آزمودنی ها پس از دریافت مکمل یا دارونما در یک قرارداد فعالیت مقاومتی با وزنه (شامل 7 حرکت در 3 نوبت با80% یک تکرار بیشینه تاحد واماندگی) شرکت نمودند. تغییرات ظرفیت ضداکسایشی تام (tac) و مالون دی آلدهید (mda) سرم طی سه مرحله (قبل و 45 دقیقه بعد از مصرف مکمل و بلافاصله پس از قرارداد ورزشی) اندازه گیری شد. میانگین و انحراف استاندارد داده های طبیعی با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس مکرر، بونفرونی و تی مستقل در سطح معنا داری 5 درصد بررسی شدند. نتایج بدست آمده حاکی است که مصرف حاد کافئین تأثیر معنا داری بر تغییرات tac و mda سرمی پایه و بلافاصله پس از فعالیت ندارد (p≥0.05). به طوری که، یک جلسه فعالیت مقاومتی وامانده ساز باعث کاهش معنا دار  tac(p≤0.05) و افزایش معنا دار mda در هر دو گروه گردید (p≤0.05). بر اساس یافته های حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که احتمالاً مصرف حاد کافئین توانایی لازم جهت افزایش tac پایه را نداشته و هم چنین نمی تواند از تغییرات نامطلوب شاخص mda سرمی به عنوان شاخص آسیب فشار اکسایشی ناشی از انجام یک جلسه فعالیت مقاومتی در بازیکنان مرد والیبال بکاهد.